قصد سفر دارم به سرزمینی  که خود آن را در عالم احساسات ناب بنا نهاده ام.

جایی که پر است از گلهای رنگارنگ صداقت،

درختان بلند صبر با شکوفه های صورتی  که سرشارند از وفای به تو،

رودخانه ای پر از ماهیان سرخ محبت

و پرندگان سپید بالی که خبر از آمدنت بدهند،

راهی ممتد ، که چشم به راه گام های توست،

درب کلبه ی تنهاییم و انتظار کوبه ای  که دستانت نثارش کند،

و  باد که نسیم عشق را بر این سرزمین می پراکند،

اینجاست که مهیاست،

تا برسی و بگویمت که چقدر دوستت دارم،

که ما همه در انتظارت بودیم،و چه بسیار دلتنگت...

پ.ن:متن اولیه در ادامه مطلب...

بارم را بسته ام ،امروز قصد سفر دارم به سرزمینم،جایی که خود آن را در عالم احساسات ناب بنا نهاده ام.

جایی که پر است از گلهای رنگارنگ صداقت،درختان بلند صبر همراه با شکوفه های صورتی شان که سرشارند از وفای به تو،

رودخانه ای پر از ماهیان سرخ محبت و پرندگان سپید بالی که میخواهند حامل خبری باشند از آمدنت،

راهی ممتد و طولانی ،پر از چشم انتظاری قدم نهادن تو در آن،

کلبه ی تنهاییم که درب آن انتظار کوبه ای را میکشد که دستانت نثارش میکند،

و این باد که هر لحظه نسیم عشق را بر این سرزمین می پراکند،

اینجاست که مهیای آمدن توست،تا برسی و بگویمت که چقدر دوستت دارم،که چه اندازه ما همه در انتظار تو بودیم،و چه بسیار دلتنگت

من امروز رسیده ام به آن بهترین چیزی که سهراب گفت،

رسیده ام به همان نگاهی که از حادثه عشق تر گشته است....