منظومه شمسی یا سامانه خورشیدی (Solar System) :

دید کلی

   منظومه شمسی (به فارسی : سامانه خورشیدی ، به انگلیسی : Solar System) یک سامانه‌ی ستاره‌ای است. این سامانه متشکل از خورشید و اجرام فضایی می‌باشد که در دام گرانش خورشید افتاده و به دور آن می‌چرخند. این اجرام شامل 9 سیاره‌ی پیشتر شناخته شده (با نامهای عطارد ? زهره ? زمین ، مریخ ? مشتری ، زحل ? اورانوس ، نپتون و پلوتون) و یک سیاره تازه کشف شده (با نام سدنا) ، به همراه تعدادی سیارک ، سیاره کوتوله ، دنباله‌دار ، شهاب‌سنگ و تعداد زیادی قمر می‌باشد.

   توجه : امروزه انجمن جهانی اخترشناسی ، پلوتو و سدنا را جزء سیارات کوتوله به حساب می‌آورد.

پیدایش منظومه شمسی

   تاکنون نظریات زیادی در مورد منشأ پیدایش منظومه شمسی و زمین ارائه شده است؛ یکی از نظریه‌های مطرح در این زمینه بیان می‌دارد که : « شکل‌گیری منظومه شمسی حدود 5 میلیارد سال پیش ، از ابری متشکل از گاز و غبار بین ستاره‌ای ، آغاز گردید. جاذبه باعث انقباض ابر شد و کره متراکمی از گاز در مرکز ابر به وجود آورد. جاذبه همچنین باعث دوران هر چه سریعتر ابر شد. هنگام دوران ، مواد موجود در ابر ، پهن شده و حلقه‌ای به وجود آمد که نواحی متراکم مرکزی را در بر می‌گرفت. سرانجام در این ناحیه متراکم ، گرمای لازم برای وقوع واکنش‌های هسته‌ای فراهم گشت و بدین ترتیب ستاره خورشید به وجود آمد. سپس اعضای کوچکتر منظومه شمسی (مانند سیارات ، سیارات کوتوله ، سیارک‌ها و ...) از مواد موجود در این حلقه به وجود آمدند. »